The Goldfinch, 1654, Carel Fabritius
ΠΑΓΟΣ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ
Μερικοί λένε πως ο κόσμος θα τελειώσει μέσα στη φωτιά,
Άλλοι υποστηρίζουν μες στον παγετό.
Απ' όσα τα προτίμησα από επιθυμία,
με κείνους είμαι στο πλευρό που είναι της φωτιάς.
Μα δυο φορές αν ήτανε να χανότανε ο κόσμος
θαρρώ πως το' μαθα τόσο πολύ καλά το μίσος
Που θα' λεγα με σιγουριά ότι με πάγο αν χανότανε
Εξίσου είναι θαυμάσιο
και τούτο, από μόνο του, θα ήταν αρκετό.
ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ
Μια φωνή είπε: Κοιτάξτε με στα αστέρια
Και πείτε μου ειλικρινά, άνθρωποι της γης,
Αν όλα τα σημάδια στην ψυχή και στο σώμα μου
Δεν ήταν ένα υπερβολικό τίμημα για τη γέννησή μου.
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΟΥΛΙ
Είχα ευχηθεί ένα μικρό πουλί να πετάξει μακριά,
Και να μην τραγουδάει δίπλα στο σπίτι μου όλη τη μέρα.
Του χτύπησα παλαμάκια από την πόρτα,
Όταν ένιωθα ότι δεν άντεχα πια.
Το φταίξιμο πρέπει να είναι δικό μου εν μέρει
Το πουλί για το τραγούδι του δε φταίει.
Και φυσικά πρέπει να υπάρχει κάτι λάθος εδώ,
Με το να θέλω κάθε τραγούδι να σωπάσει.
ΑΦΟΣΙΩΣΗ
Άλλη αφοσίωση δεν έχει η καρδιά
Σ' ωκεανό να γίνεται απέραντη αμμουδιά-
την ίδια θέση πάντοτε εκείνη να κρατά
μ' αιώνια επανάληψη το κύμα να χτυπά.
Ο ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΥΝΟΣ
Ο Μέγας Κύων
Με το άστρο στο 'να μάτι του
Αυτό το ουράνιο θεριό
Θα φτάσει στην ανατολή
Με ένα σάλτο σαν να πάει σε διπλανό χωριό.
Στα μπροστινά τα πόδια του
στιγμή δε θα σταθεί
γιατί χορεύει όρθιος, πορεύεται ως τη δύση,
Μην έχοντας ανάγκη για να ξεκουραστεί.
Κι εγώ, που'μαι εδώ κάτω περιθωριακός
απόψε θα γαυγίσω
Με την παρέα του Κυνός
Θα τρέχουμε- το σκότος μου
τη νύχτα αυτή να σκίσω.
Μετάφραση Μ. Λιμνιώτη
Πρώτη δημοσίευση στην ''Πολύμνια ''
τεύχος 14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου