Robert Frost

 

The Goldfinch, 1654, Carel Fabritius

ΠΑΓΟΣ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ

Μερικοί λένε πως ο κόσμος θα τελειώσει μέσα στη φωτιά,

Άλλοι υποστηρίζουν μες στον παγετό.

Απ' όσα τα προτίμησα από επιθυμία,

με κείνους είμαι στο πλευρό που είναι της φωτιάς.

Μα δυο φορές αν ήτανε να χανότανε ο κόσμος

θαρρώ πως το' μαθα τόσο πολύ καλά το μίσος

Που θα' λεγα με σιγουριά ότι με πάγο αν χανότανε

Εξίσου είναι θαυμάσιο

και τούτο, από μόνο του, θα ήταν αρκετό.

ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ

Μια φωνή είπε: Κοιτάξτε με στα αστέρια

Και πείτε μου ειλικρινά, άνθρωποι της γης,

Αν όλα τα σημάδια στην ψυχή και στο σώμα μου

Δεν ήταν ένα υπερβολικό τίμημα για τη γέννησή μου.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΟΥΛΙ

Είχα ευχηθεί ένα μικρό πουλί να πετάξει μακριά,

Και να μην τραγουδάει δίπλα στο σπίτι μου όλη τη μέρα.

Του χτύπησα παλαμάκια από την πόρτα,

Όταν ένιωθα ότι δεν άντεχα πια.

Το φταίξιμο πρέπει να είναι δικό μου εν μέρει 

Το πουλί για το τραγούδι του δε φταίει.

Και φυσικά πρέπει να υπάρχει κάτι λάθος εδώ,

Με το να θέλω κάθε τραγούδι να σωπάσει.

ΑΦΟΣΙΩΣΗ

Άλλη αφοσίωση δεν έχει η καρδιά

Σ' ωκεανό να γίνεται απέραντη αμμουδιά-

την ίδια θέση πάντοτε εκείνη να κρατά

μ' αιώνια επανάληψη το κύμα να χτυπά.

Ο ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΥΝΟΣ

Ο Μέγας Κύων

Με το άστρο στο 'να μάτι του

Αυτό το ουράνιο θεριό

Θα φτάσει στην ανατολή

Με ένα σάλτο σαν να πάει σε διπλανό χωριό.

Στα μπροστινά τα πόδια του

στιγμή δε θα σταθεί

γιατί χορεύει όρθιος, πορεύεται ως τη δύση,

Μην έχοντας ανάγκη για να ξεκουραστεί.

Κι εγώ, που'μαι εδώ κάτω περιθωριακός

απόψε θα γαυγίσω

Με την παρέα του Κυνός

Θα τρέχουμε- το σκότος μου

τη νύχτα αυτή να σκίσω.

 

                                                                                               Μετάφραση  Μ. Λιμνιώτη

                                                                    Πρώτη δημοσίευση στην ''Πολύμνια ''

                                                                                                            τεύχος 14

Μatoula Limnioti - Revista ACROBATA

 

Raices, 1943, Frida Kahlo

                                                                                     

                                                                     O DESTINO DAS COISAS

As coisas são como são, isso é Deus.

 

L. WITTGENSTEIN, Aforismos e Confissões

 

Coisas bonitas acontecem quando deixas de pensar nelas.

Coisas ruins acontecem quando as esperas.

Coisas simples são as mais belas.

Observo com reverência cada sequência no caminho mortal.

Após a traição, queimo meio cigarro.

 

 

AVISO LEGAL

 

Quando o sol se põe,

as sombras começam a brincar.

 

LUIS VIDALES

 

A sombra da cadeira

no quarto

— como na obra de Eielson —

tremia no chão.

Metade vazio,

metade luz, o espaço, ao ser preenchido,

tinha a forma de um copo e, por isso, transbordava;

com um pé no vazio e o outro

em um solstício, o corpo não obedecia,

e as cãibras retornavam.

A sombra continuava

até o coração da parede.

 

ÍCARO

 

Um dia nublado de outono

está chegando ao fim

 

NAJAI KAFOU, Chuva lenta

 

O silêncio é uma ameaça se temes rompê-lo.

E os cheiros de ferrugem que chegam

aos ossos são uma ameaça;

mas que bom que prevaleças

em meio à destruição

grande feito é voar com o impulso primitivo.

A última chuva foi apenas terra.

 

                                                                                                                                                               Tradução de Floriano Martins